Assalamualaikum.
Sy seorang perempuan, dibesarkan dalam keluarga yg sederhana. Background agama pun ok, cuma sy ni saja yg degil sikit. Pakai baju ikut body, singkat nampak punggung. Tudung pun silang nampak dada. Itulah pakaian sy hari2. Byk kali mak ayah tegur, tp sy buat tak tahu je. Sy dulu mmg teruk. Mengaji pun tak pernah. Cuma satu sy sangat jaga iaitu solat. Bab solat sy mmg titik beratkan. Mungkin sbb ayah byk kali bg ingatan supaya tak tinggal solat. Rasa berdosa besar bila tinggal solat. So bab solat tu jelah yg boleh dipuji. Yg lain kelaut.
Sy mula berubah bila masuk asrama ketika form 4. Kat asrama sy byk belajar pasal agama. Sy mula start mengaji, belajar ibadah2 sunat yg lain. Sy rasa bersyukur sbb Allah tempatkan sy kat situ. Pada mulanya mmg kena paksa dgn mak ayah. Tp atas dasar terpaksa tulah sy berubah. Rahsia Allah mmg hebat, tempat yg kita tak suka itulah yg terbaik utk kita. Sy jumpa dgn kwn2 yg baik, yg byk ajar sy ttg agama. Rasa bersyukur sgt.
Satu hari tu sy pernah suarakan pendapat sy utk pakai tudung labuh. Sbb bila pakai tudung labuh ni nampak comel dan selesa. Tp kwn sy gelakkan sy. Katanya sy tak sesuai pakai tudung labuh. Mungkin sy salah kawan kot utk sy luahkan isi hati sy ni. Akhirnya sy patahkan niat nak pakai tudung labuh. Pakai jelah tudung biasa janji tutup dada. Mungkin hati sy tak cukup besih kot. Dosa-dosa lama masih ada. Sbb tu tak sesuai pakai tudung labuh.
Lepas SPM sy masuk matrik. Di matrik ada persatuan agama, jadi sy pun joinlah. Persatuan tu ada buat usrah, sy excited sgt utk join. Sbb masa kat asrama dulu sy pun join usrah. Masa form 5 sy jadi naqibah utk adik2 form 4. Rasa seronok sgt. Rasa mcm satu keluarga bila join usrah ni. Masa perjumpaan usrah yg pertama kat matrik, kami kenal2. Ada yg tudung labuh dan tudung biasa2 mcm sy. Naqibah sy ni pelajar mcm kami jgk, cuma mungkin ada background agama sbb tu jadi naqibah. Tudung pun labuh. Naqibah ada tanya, tau tak usrah tu apa. Ramai yg tak tahu. Mungkin hanya beberapa saja yg tau termasuk sy. Sy cerita yg sy join usrah masa kat asrama. Sy jadi naqibah masa form 5. Masa tu yg buat sy kecewa, naqibah sy tu mcm pandang rendah kat sy sbb pernah jd naqibah. Kiranya mcm nilah, tudung biasa2 pun boleh jadi naqibah? Mcm tulah ekspresi mukanya. Sy mcm terkejutlah tp buat biasa2 je. Mula2 je kot.
Masa pun berlalu. Semakin lama sy makin tak suka join usrah. Setiap kali ilmu agama yg sy share mcm sia2. Hati sy mcm tak rasa seronok. Tp sy nk cari ilmu. Sy makin keliru. Pada masa yg sama hati sy kuat nk pakai tudung labuh. Tp sy takut. Suatu hari sy bgtau kawan baik sy hasrat sy ni. Kawan sy terus peluk sy. Katanya jomlah pakai sama2. Tak sangka kwn baik sy tu pun nak berubah, tp tak ada kekuatan. So hujung minggu kami pun shopping utk beli tudung yg besar sikit. Masa tu beli sikit je dulu, nnt baru beli lg bila dah ada duit. Masa 1st day pakai tudung labuh tu, perasaannya mcm nak pergi interview. Jantung berdegup kencang, bimbang apa yg kwn2 akan kata. Bila masuk kelas, semua tiba2 senyap bila nampak sy. Mcm terkejut. Sy buat biasa je. Tp hati masa tu hanya Allah yg tau. Tgn bukan main sejuk lg. Lepas tu ada seorg kawan sekelas tegur, cantik pakai mcm ni. Sy blushing sekejap. haha
Petang tu otw nak solat kat masjid, jumpa geng2 naqibah. Tak tau kenapa diorg mcm pandang pelik kat saya. Bukan nak tegur atau tanya apa2, pandang pelik pastu buat tak tahu. Ya Allah, masa tu rasa mcm kerdil sgt sy ni. Layak ke pakai tudung ni. Mcm2 fikir. Rasa diri ni kotor sgt, tak baik mcm diorg tu. Sedih sgt. Tp part yg paling sedih yg sy tak dpt lupa, utk sem kedua matrik, nama sy tak ada pun dlm senarai usrah. Langsung! Kecewanya sy masa tu hanya Allah yg tahu. Lepas tu hati sy dah keras. Tak nak join usrah diorg. Sampai hati buat sy mcm ni. Sedangkan diorg tau sy pernah join usrah masa sekolah, tau asas usrah, tp tak letak nama sy. Mmg sedih giler.
Ada satu hari ni, pihak masjid ada buat ceramah pasal hati. Secara kebetulan sy terpaksa duduk dekat dgn geng2 naqibah ni. Sy gelar diorg geng2 ustazah sbb asyik berkepit je sesama bdk2 tudung labuh. Tp sy tak join diorg walaupun bertudung labuh. Biarlah sy join kwn2 yg biasa2 ni. Masa sesi soal jawab dgn ustaz, ada seorg pelajar tanya apa hukum kalau jatuh cinta. Hati tu mcm mana. Lebih kurang mcm tulah. Lepas tu, salah seorg geng ustazah ni ckp, mana boleh, zina hati namanya. Masa tu sy betul2 terasa. Sbb waktu tu sy tgh suka kat seseorg. Tp just pendamkan aje perasaan tu. Bila dgr dia ckp zina hati, rasa mcm nak nangis, rasa mcm hina sgt sy ni. Patutlah sy tak dapat join group diorg yg baik2. Sbb sy dh buat zina hati. Masa tu duk fikir dosa sendiri je. Tak dgr dah jawapan ustaz tu apa. Sejak tu sy rasa down. Rasa berdosa sgt ke sy ni? Suka kat org pun tak boleh ke? Zina? Mcm2 lg sy fikir. Yelah, org baru nak berubah, percaya jelah dgn org yg ada ilmu lebih.
Bila nak dekat2 akhir sem, sy berkenalan dgn seorg kawan ni. Nama dia umi. Umi baik, pakai tudung labuh jgk. Tp yg sy perasan dia tak join geng2 ustazah ni. Tak tahu kenapa. Umi pernah tanya kenapa selalu sorang2. Sy ckp sorang2 lg selesa. Tp sejak tu sy rapat dgn umi. Umi byk ajar sy, teman sy. Sy rasa happy sgt. Tp bila dh hbs matrik kami terpisah. Sy harap umi sentiasa diberkati Allah. Sbb umi yg bg kekuatan kat sya utk terus istiqamah. Umi penguat sy. Terima kasih umi.
Lepas habis matrik, sy sambung belajar di salah sebuah IPTA. Di sini sy jumpa mcm2 ragam manusia. Masa kat U biasalah akan ada kelab agama Islam. Sy tak nak bgtau nama kelab tu. Just gelar kelab A. Sy join kelab A. Mmg best sgt. Kakak naqibah pun baik, semua baik. Yg tudung labuh, yg tudung biasa. Semua baik2. Walaupun sy ada peristiwa yg tak seronok masa kat matrik, sy istiqamah pakai tudung labuh. Sy jd kuat dgn kata2 Umi. Masa join kelab A, sy sgt enjoy. Join semua program diorg. Seronok sgt. Bila masuk sem 2, ada satu kelab agama baru yg ditubuhkan. Sy gelar kelab B. Sebenarnya, selain join usrah kt U (kelab A), sy join usrah luar jgk. Masa tu rasa excited dgn usrah, join semua. hehe..Ok, bila kelab B ditubuhkan, sy pun joinlah. Kebetulan kwn2 yg join usrah luar dgn sy pun join kelab B. So, sy pun joinlah. Masa tu semangat nak sebar dakwah. Sy belajar byk perkara ttg dakwah ketika join usrah luar. Pendekatan kena berhemah, kena guna cara yg betul utk tarik hati pada Allah. So berbekalkan ilmu yg dpt, sy nk join semua supaya senang sy nak sebar dakwah. Sy tak buat mcm geng2 ustazah kt matrik tu. Cara diorg salah. Tp yg paling dikesalkan, bila sy join jgk kelab B, kakak2 naqibah dari kelab A mcm mula sisihkan sy. Bila ada program dah tak ajak. Diorg just fokus betul2 pada mereka yg join kelab A sahaja. Sy kecil hati sbb kakak naqibah buat sy mcm ni. Serius sedih. Bila sy tanya kwn seusrah sy di kelab A, dia kata sbb sy join kelab B dah tak boleh nak join kelab A. Kalau korang apa yg korang rasa? Sy sedih. Boleh ke ukhwah di nilai berdasarkan kelab? Masa tu sy rasa nak nangis. Sampai hati diorg pilih sbb mcm tu. Salah sy ke sbb join byk kelab? Sy just nak buat dakwah. Tu je.
Selepas tu sy fokus pada kelab B. Sy join program diorg. Alhamdulillah bila join, sy rasa lebih seronok berbanding kelab A. Sbb apa yg sy perhatikan, kelab A ni byk fokus atau tarik org2 yg tudung labuh ni. Baru sy perasan. Patutlah mereka suka sy, sbb sy pun bertudung labuh. Mungkin mereka ingat sy mengkhianati mereka kot, tu yg sy disisihkan. Tp tak apalah. Ilmu Allah tu luas, mana2 boleh cari asalkan ada usaha.
Sy perhatikan, kelab A selalu bersama dgn golongan kelab A je. Sy berkawan dgn semua org. Yg free hair, yg tudung biasa2 dan labuh. Pernah sy dgr keluhan dari kwn sy, katanya org2 kelab A ni rasa diri tu baik sgt, berlagak alim. Sy sedih sebenarnya sbb buat kwn sy fikir mcm tu utk golongan yg tudung labuh. Persepsi wanita muslimah dah tercalar. Sy sedih sbb hanya kerana nila setitik, rosak susu sebelanga. Tp tak dpt dinafikan, keluhan kwn sy tu ada benarnya. Tp bg sy, tak semua mcm tu.
Pendek kata, walau tinggi mcm mana ilmu kita, tak boleh nak pandang hina pada org. Sy pernah jd mangsa, sbb tu tak nak ada org lain yg rasa seperti sy. Dakwah kena berhikmah. Jgn pandang rendah pada org yg nak berubah. Satu lg yg sy masih tak faham, kenapa nak bersaing sesama kelab dakwah, bukankah tujuan kita sama utk tarik org kembali pada Allah. Kenapa nak compete? Bila dah dewasa ni, saat terkenang masa zaman matrik hanya mampu tergelak. Mungkin golongan ustazah tu belum cukup matang, belum cukup ilmu di dada utk faham erti dakwah yg sebenar. Tp sy yakin, mereka sekarang pasti sudah berjaya, sudah mampu utk menyantuni manusia dgn baik dan sempurna.
Setiap manusia melakukan kesilapan, dan kesilapan tu yg akan memperbetulkan kita. Harapan sy, jgn pandang rendah atas perubahan org lain. Boleh jadi dia akan jd yg lebih baik berbanding kita.
– Nana
Hantar confession anda di sini -> www.iiumc.com/submit
0 comments:
Post a Comment